impulsstromen

Impulsstromen zijn kortdurende stromen met een snelle opkomst en een beperkte duur. Ze komen voor in elektronische systemen en in test- en meetopstellingen. In tegenstelling tot continue gelijk- of wisselstroom bestaan impulsstromen uit een of enkele pulsen die gedurende micro- tot milliseconden of korter aanwezig zijn. De belangrijkste kenmerken zijn de piekstroom, de opkomsttijd en de pulsduur, die bepalen hoe snel en hoeveel energie er in een korte periode wordt geleverd.

Oorsprong en vormen: impulsstromen kunnen ontstaan door condensatorontlading, schakeltransiënten in vermogenselektronica, gasontladingen of externe gebeurtenissen zoals bliksem. Typische pulsvormen variëren van rechthoekig en snel opkomend tot exponentieel of dubbel-exponentieel; sommige toepassingen gebruiken gestandaardiseerde waveformtypen. Belangrijke parameters zijn de piekstroom Ipk, de opkomsttijd tr (tijd om van 10% naar 90% van Ipk te groeien) en de pulsduur tp (totdat de stroom praktisch nul is).

Metingen en effecten: impulsstromen veroorzaken spannings- en stiuringen door de interactie met de totale impedantie van het pad, wat kan leiden tot storing, overspanningen en mogelijk schade aan componenten. Ze worden gemeten met gespecialiseerde stroomklemmen, schuntweerstanden en snelle sondes; doorgaans worden ook de bijbehorende spanning en de geleverde energie geanalyseerd om de respons van systemen te karakteriseren.

Toepassingen en context: impulsstromen spelen een rol bij EMC- en spanningsoverspannings-tests, pulspowervoorbeelden en de studie van elektrische ontladingen. In de wetenschap en techniek komen ze voor in pulspower-systemen, tests op hardwareonderdelen, en in experimentele opstellingen die de betrouwbaarheid en grensbepalingen van systemen onder snelle stroombelasting onderzoeken.