hoogtemodellen
Hoogtemodellen zijn virtuele voorstellingen van de hoogte van het aardoppervlak en vormen een cruciaal bestand in geografie en geoinformatica. Meestal worden ze opgeslagen als rasterdata, waarbij elke cel een hoogtewaarde bevat. De belangrijkste typen zijn Digital Elevation Model (DEM), Digital Surface Model (DSM) en Digital Terrain Model (DTM). Een DEM levert doorgaans de hoogte van het terrein zelf (bare earth), terwijl een DSM ook de bovengrondse objecten zoals bomen en gebouwen bevat. Een DTM is een bewerking die de oppervlaktelaag zonder objecten representeert en wordt vaak beschouwd als een soort DEM die de onderliggende terreinstructuur behoudt. Naast rastermodellen bestaan er ook vector-achtige representaties zoals TINs (Triangulated Irregular Networks).
Hoogtemodellen kunnen op verschillende manieren worden verkregen. Belangrijke bronnen zijn LiDAR-scandata, fotogrammetrie, SAR-radar en satelliethoogtemetingen. De
Toepassingen van hoogtemodellen zijn onder meer hydrologie en overstromingsmodellering, ruimtelijke planning en stedelijke ontwikkeling, infrastructuurontwerp, zichtlijnen
Knelpunten zijn onder meer variaties in resolutie, ontbrekende data of ruis in laser- of optische data, en