hogedruklagen

Hogedruklaag (meervoud hogedruklagen) is een term uit de meteorologie en geofysica die verwijst naar een gebied of laag in de atmosfeer waarin de luchtdruk hoger ligt dan in de omliggende delen. In de meteorologie verwijst het meestal naar een hoog-drukgebied of naar de verticale of horizontale uitzetting van verhoogde druk in de atmosfeer. Een hogedruklaag ontstaat door dalende lucht in anticyclonale systemen, waardoor adiabatische compressie en opwarming plaatsvinden en convectie afneemt.

Een hogedruklaag kan zich vlakbij het aardoppervlak voordoen, maar ook op grotere hoogte als een hogedrukrug in het onderste of middelste deel van de troposfeer. Dergelijke upper-level kenmerken kunnen de beweging van stormgangen en neerslagpatronen wereldwijd beïnvloeden en zo het weer in verschillende regio’s sturen.

Qua weerkenmerken leveren hoge drukken meestal stabiel, zonnig en rustiger weer op, met weinig bewolking en weinig wind. ’s Nachts kunnen mist en temperatuurinversies voorkomen; overdag kunnen warmtegolven of koude uitbarsingen volgen, afhankelijk van het seizoen en de geografische ligging. De aanwezigheid van een hogedruklaag beperkt verticale menging en kan seizoensgebonden weersverschillen versterken.

Metingen gebeuren met barometers en radiosondes; op weerskaarten worden hogedruklagen weergegeven met isobaren die doorgaans wat wijder uit elkaar liggen dan onder een lagedrukgebied. Het verticale profiel van een hogedruklaag wordt bepaald met verticaal draagbaar meetwerk zoals radiosondes of weerstations.