weerskaarten

Weerskaarten tonen op een gebied de ruimtelijke verdeling van weersverschijnselen. Ze laten op een bepaald moment of in de nabije toekomst zien hoe factoren als luchtdruk, temperatuur, neerslag, wind en bewolking verdeeld zijn. Ze vormen een centraal instrument in de meteorologie en worden gebruikt bij weersverwachtingen door meteorologen en in sectoren als luchtvaart, scheepvaart en landbouw.

Typen: synoptische kaarten (surface weather maps) tonen luchtdrukverdeling met isobaren, fronten en neerslagzones; temperatuurkaarten geven oppervlaktetemperaturen; neerslagkaarten tonen verwachte of gemeten neerslag; windskaarten geven windrichting en snelheid; radar- en satellietkaarten tonen actuele neerslag en wolkenspatronen. Er bestaan ook kaarten met uitkomsten van numerieke weersmodellen.

Gegevens en productie: kaarten worden samengesteld uit waarnemingen van weerstations, radar en satelliet, aangevuld met berekende velden uit numerieke modellen. Produceerders zijn nationale weerdiensten zoals het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut KNMI en internationale instellingen zoals ECMWF. Modellen leveren doorgaans meerdere tijdstappen en geven onzekerheden aan.

Interpretatie en toepassingen: bij het lezen let men op isobaren voor druksystemen, op fronts voor temperatuur- en regenovergangen, en op windvelden. Deze kaarten worden gebruikt voor dagelijkse voorspellingen, vluchtplanning, scheepvaart en weerkundige analyses.

Beperkingen: kaarten geven een momentopname of korte termijnverwachting en bevatten onzekerheden door modelresolutie, invoergevens en onverwachte weersomstandigheden. Het combineren van meerdere kaarten en bronnen verhoogt de betrouwbaarheid.

Zie ook: meteorologie, weerbericht, synoptische kaart, weermodel.

---