hoekwoningen

Een hoekwoning is een woning die op een hoek- of kruispunt van twee straten ligt. In veel Nederlandse en Belgische steden heeft een hoekwoning beide gevels aan twee verschillende straten, waardoor de woning vaak meer straatgebonden voorkanten heeft dan een rijtjeswoning die in het midden van een blok staat. Een hoekwoning biedt doorgaans extra daglicht en zicht door de twee gevelspreidingen.

Kenmerken van hoekwoningen zijn onder meer twee fronten of hoekgevels, waardoor de woning een opvallend gezicht heeft in het straatbeeld. Vaak is er sprake van een of twee ingangen, waarvan er soms een dienstingang aan een andere straatzijdes ligt. De plattegrond kan asymmetrisch zijn en sluit meestal aan op de hoek, met een indeling die zowel begane grond als verdiepingen benut.

Historisch gezien ontstonden hoekwoningen vooral in de periode van de 19e eeuw tot het begin van de 20e eeuw, in tandem met de groei van steden en de behoefte aan efficiënte woningbouw op beperkte bouwgrond. Door de ligging op de hoek konden ontwikkelaars meer gevelbreedte realiseren en winkels of bays op de begane grond exploiteren, wat op veel plaatsen de verhouding tussen wonen en verkeer en handel bepaalde.

In een stedelijke context markeren hoekwoningen vaak een kruispunt en dragen ze bij aan de oriëntatie en het karakter van een straat. Ze kunnen zowel in historische wijken als in nieuwere buurten voorkomen en variëren in uitvoering van traditioneel met metselwerk tot modernere waardering van de hoekpartij. Tegenwoordig worden hoekwoningen nog steeds als woning gebruikt, maar kunnen ze ook worden gesplitst in meerdere appartementen of als onderdeel van grotere renovatieprojecten voorkomen.