rijtjeswoning

Rijtjeswoning is een type woning dat deel uitmaakt van een aaneengesloten rij huizen. De woningen delen aan beide zijden een scheidsmuur met buren en vormen samen een straatbeeld in stedelijke en voorstedelijke gebieden. Het doel is doorgaans één gezinshuisvesting met een efficiënte ruimtelijke indeling, vaak toegepast in de Nethelands- en Vlaamse woningbouw.

De bouwkenmerken van rijtjeswoningen zijn onder meer een twee- tot drie verdiepingen tellend met drie tot vier woonlagen, een doorgaans kleine voortuin en een achtertuin of erf. Binnenin vind je meestal een indeling met een woonkamer aan de voorzijde, een keuken of eetkamer aan de achterzijde en slaapkamers op de verdiepingen. De woningen zijn meestal opgetrokken uit baksteen met een zadeldak of schuine dakconstructies. In een rij bevinden zich vaak twee typen: hoekwoningen aan het uiteinde van de rij en tussenwoningen (middenwoningen) in het midden van de rij.

Historisch gezien maakten rijtjeswoningen onderdeel uit van stedelijke uitbreidingswijken en werden ze in de 19e en vooral in de 20e eeuw op grote schaal gebouwd. Na de Tweede Wereldoorlog ontstond er een grote behoefte aan betaalbare gezinswoningen, wat geleid heeft tot uitgebreide rijtjesdoeleinden in veel steden. In Vlaanderen en Nederland blijven rijtjeswoningen veelzijdig gebruikt, variërend in afmetingen, afwerking en energiezuinigheid door renovatie.

Voordelen van rijtjeswoningen zijn onder meer efficiënte benutting van grondoppervlak, lagere bouwkosten per eenheid en gemakkelijke wijkgerichte planning. Nadelen zijn onder meer beperkte privacy, potentiale geluidsoverlast van de buren en minder natuurlijke lichtinval in de middelste eenheden. Moderne renovaties richten zich vaak op isolatie, isolerend glas en duurzame verwarmingsoplossingen om aan huidige energienormen te voldoen.