gewasresten

Gewasresten zijn de overgebleven plantendelen nadat een gewas is geoogst, zoals stengels en bladeren van tarwe of gerst, stokken van maïs en wortelresten. Ze kunnen achterblijven op het veld of tijdelijk op de grond worden gelegd als mulch.

De belangrijkste functie van gewasresten is het leveren van organische stof aan de bodem. Ze verbeteren de bodemstructuur, vergroten de wateropname en bieden voedsel aan bodemorganismen. Na afbraak dragen ze bij aan humusvorming en kunnen ze erosie verminderen terwijl ze vocht vasthouden.

De afbraak van gewasresten wordt vooral uitgevoerd door schimmels, bacteriën en bodemfauna. Het tempo hangt af van temperatuur, vocht, luchttoestand en de koolstof-nitrogen-verhouding van de resten. Stro heeft bijvoorbeeld een hogere C/N-ratio en breekt langzamer af dan resten met meer stikstof.

Beheer en toepassing: gewasresten kunnen op verschillende manieren worden benut. Inwerken in de bodem, als mulch op de oppervlakte of verwerking tot compost of vergisting dragen bij aan bodembeheer. Openbaar verbranden van gewasresten wordt vaak ontmoedigd of verboden vanwege luchtkwaliteit en nadelige effecten op het bodemleven.

Zonder en met maatregelen kunnen gewasresten zowel positieve als negatieve effecten hebben: ze bevorderen bodemvruchtbaarheid en structuur, maar grote restantmassa’s kunnen de opkomst van gewassen belemmeren en ziekten of plagen overdragen als ze besmet zijn. Daarom is residumanagement een onderdeel van duurzaam teeltbeheer.