geluidsdemping

Geluidsdemping is het verminderen van geluidniveaus in een ruimte of tussen ruimten door het tegenhouden, absorberen of verminderen van geluidsenergie. Het doel is betere akoestiek, privacy, confort en minder hinder door lawaai. Geluid kan worden tegengehouden door barrières, of „uitgedempt” door materialen die geluid absorberen of dempen.

De demping berust op drie hoofdmechanismen. Absorptie zet een deel van de geluidenergie om in warmte in materialen zoals minerale wol, glaswol, akoestische panelen en textielbekleding. Reflectie en afscherming gebruiken massa, afdichtingen en een stijf bouwkundige scheiding om geluidsoverdracht tussen ruimtes te verminderen. Demping verzacht resonanties en trillingen in constructies, zodat bepaalde frequenties minder overheersen. Daarnaast bestaat actieve geluidsdemping, waarbij tegenfase geluidsgolven worden opgewekt om het gehoorde geluid te verminderen in specifieke systemen.

Typen van geluidsdemping zijn onder meer passieve demping, die afhankelijk is van bouwmateriaal, wandopbouw en afwerkdetails, en actieve demping die gebruikmaakt van elektronica en luidsprekers om ruis te onderdrukken. Het combineren van isolatie (geluidsisolatie) en absorptie levert doorgaans de beste prestaties, vooral bij een breed bereik van frequenties.

Prestatie van geluidsdemping wordt vaak uitgedrukt in decibeldemping zoals TL (transmissieverlies) of Rw/STC, en kan frequentieafhankelijk zijn. Metingen gebeuren tijdens de bouw of in gecontroleerde ruimtes en houden rekening met lekkages, naden en ventilatieopeningen.

Toepassingen van geluidsdemping vindt men in woningen, kantoren, studios, muziek- en filmproductieomgevingen, voertuigen en industriële omgevingen. Ontwerpvraagstukken omvatten het waarborgen van continuïteit van constructies, voldoende afdichting tegen lekkanalen, en selectie van materialen afgestemd op gewenste frequenties en onderhoud.