geitenhouderijen

Geitenhouderijen zijn landbouwbedrijven die geiten houden voor melk, vlees of beide. Ze variëren van kleine familiebedrijven tot middelgrote of grotere bedrijven en kunnen gespecialiseerd zijn in melkgeiten, in vleesgeiten of een combinatie daarvan. Melkgeitenhouderijen leveren melk voor consumptie en kaasproductie, terwijl vleesgeitenhouderijen geiten fokken en vlees produceren of fokkers voor kruisingen leveren.

Geiten worden meestal gehuisvest in een stal met rustplaatsen, strooisel, ventilatie en toegang tot vers drinkwater. Veel bedrijven combineren stallen met beweiding, zeker in gematigde klimaten. Voeding bestaat uit ruwvoer zoals hooi en gras, aangevuld met krachtvoer, afhankelijk van de productie. Melkgeiten worden gemolken met handmatig of geautomatiseerde systemen, en het management richt zich op hygiëne en mastitispreventie.

Veelvoorkomende melkgeitensoorten zijn rassen als Saanen, Alpine en Toggenburg; vleesgeiten worden vaak gefokt uit robuuste kruisingen die snel groeien. Een lactatiecyclus loopt doorgaans samen met een jaarlijks koppelingsschema, waarna geiten één of meerdere kids krijgen.

Dierwelzijn, biosecurity en werkveiligheid staan centraal. Regels over dierenwelzijn, milieu en voedselveiligheid gelden via nationale en Europese regelgeving, met aandacht voor ruimte, strooiselkwaliteit, ventilatie en waterkwaliteit.

Economisch leveren geitenhouderijen melk en kaas of vlees op; de sector kan door coöperaties en markten verbonden zijn met verwerkers. Milieuaspecten zoals mestbeheer en ammoniakemissie spelen een rol; innovatie in huisvesting, automatische melk en gezondheid volgen de ontwikkelingen in de sector.