fokkeuringsregels

Fokkeuringsregels zijn de regels die gelden voor het fokken en het toelaten van dieren tot fok, vastgesteld door rasverenigingen, kennelclubs of soortgelijke organisaties. Het doel van deze regels is het verbeteren of in stand houden van de gezondheid, het welzijn en de karakteristieke kenmerken van een rashond, paard of ander huisdier, en het waarborgen van verantwoorde fokpraktijken. De regels bepalen wie mag fokken, welke gezondheids- en temperamenttests vereist zijn, en hoe nakomelingen geregistreerd worden.

De normen die in fokkeuringsregels terugkomen, variëren per ras en per land, maar komen doorgaans neer op een combinatie van gezondheidstestresultaten, conformatie volgens de rasstandaard, en vaak ook beoordeling van karakter en werkeigenschappen. Mede daarom kan een dier moeten voldoen aan leeftijds- en registratiedata, en soms aan specifieke raseigen vereistheden zoals stamboomcertificaat of bewijs van castratie of sterilisatie bij niet-fokgeschikte dieren. Gezondheidstesten kunnen betrekking hebben op erfelijke aandoeningen die bekend zijn binnen het ras, en kunnen periodiek geüpdatet worden op basis van nieuw wetenschappelijk inzicht.

Het fokkeuringsproces omvat doorgaans een keuring waarbij beoordelaars de hond of het paard met betrekking tot uiterlijk, gezondheid en gedrag evalueren. Een dier kan worden goedgekeurd voor de fok, voorwaardelijk goedgekeurd (onder bepaalde voorwaarden) of afgewezen. Goedkeuring biedt vaak ook de mogelijkheid tot registratie van nakomelingen als fokdekou, mits aan alle voorwaarden wordt voldaan.

Variatie in uitvoering en strengheid komt veel voor per organisatie en jurisdictie. Kritiekpunten richten zich op balans tussen gezondheid en genetische diversiteit en op de lasten die deze regels kunnen leggen voor eigenaren en fokkers. See also: fokken, rasvereniging, stamboek, gezondheidstest.