Goedkeuring

Goedkeuring is het feit en het proces van goedkeuren, oftewel het verlenen van toestemming of autorisatie door een bevoegde instantie of persoon. Het impliceert een evaluatie of toetsing aan criteria en leidt meestal tot een formeel besluit om een voorwerp, plan of handeling toe te laten of mogelijk te maken.

Etymologisch komt het woord van goed (goed) en keuren (inspeuren/keuren), met het suffix -ing. In het dagelijkse en officiële taalgebruik onderscheidt men doorgaans tussen goedkeuring en toestemming: goedkeuring verwijst naar formele goedkeuring door een autoriteit, terwijl toestemming meer een persoonlijke of discretionaire gunnen betekent. Het tegenovergestelde is afkeuring of weigering.

Toepassingsgebieden van goedkeuring zijn onder meer: wet- en regelgeving, waar vergunningen, beleidsbesluiten en besluiten worden verleend; productveiligheid en certificering, waar markeringen en conformiteitsverklaringen goedgekeurd worden; medisch-ethische context, waar ethische goedkeuring nodig is voor onderzoek; en organisatorische processen, zoals begrotingen en uitgaven die door het management moeten worden goedgekeurd.

Het proces verloopt meestal via een verzoek of dossier, beoordeling door de bevoegde instantie, en mogelijk het voldoen aan voorwaarden of criteria. Bij een goedgekeurd besluit kunnen toezicht, verslaglegging en eventuele herzieningen volgen, terwijl bij afkeuring vaak mogelijkheden bestaan voor bezwaar, herziening of herindiening.

Zie ook: toestemming, autorisatie, afkeuring.