flexibiliteittraining

Flexibiliteitstraining is een trainingsvorm die gericht is op het vergroten van de beweeglijkheid van gewrichten en spieren. Het hoofddoel is het vergroten van de range of motion (ROM) en het verbeteren van functionele bewegingen in dagelijkse activiteiten en sport.

Verschillende methoden bestaan: statisch rekken (een houding vasthouden), dynamisch rekken (bewegingen door het bereik heen), en PNF-rek (contract-relaxatie, vaak met ademhaling). Ballistische rekken wordt weinig aangeraden vanwege verhoogd letselrisico. Daarnaast leveren activiteiten zoals yoga en pilates eveneens bijdragen aan flexibiliteit.

Toepassingen en effecten: Flexibiliteitstraining is relevant voor sporters, revalidatiepatiënten en ouderen om mobiliteit en houding te verbeteren en spierspanning te verminderen. Het kan bijdragen aan het voorkomen van overbelasting en spierpijn, afhankelijk van de uitvoering en context.

Veiligheid en uitvoering: Stretching moet zonder pijn en met geleidelijke belasting gebeuren. Voor sportactiviteiten is dynamisch rekken vaak aanbevolen in de warming-up; statisch rekken kan beter na de training of tijdens sessies voor herstel. Progressie bij rekken gebeurt door duur te verhogen of bereik te vergroten over meerdere weken.

Trainingsopzet: Adviezen variëren, maar veel richtlijnen adviseren twee tot drie sessies per week, 2-4 sets per spiergroep en 15-60 seconden per stretch. Een totale rekduur van 5-15 minuten per sessie is gebruikelijk, afhankelijk van doel en beschikbare tijd.

Onderzoek en effectiviteit: Studies tonen doorgaans toename van ROM en verbetering van functioneel functioneren; effecten op blessures zijn minder eenduidig en hangen af van populatie en type rektraining. Flexibiliteitstraining is vaak het meest effectief als onderdeel van een algeheel trainingsprogramma.