exploitatievergunning

Een exploitatievergunning is een overheidsvergunning die toestemming verleent voor het exploiteren, gebruiken of operationeel maken van een bedrijf, activiteit of voorziening. Het doel is om openbare veiligheid, gezondheid, milieu en de ruimtelijke ordening te waarborgen. Een exploitatievergunning wordt doorgaans verleend door een bevoegde overheid, meestal een gemeente of provincie, en kan in verschillende sectoren van toepassing zijn.

De vergunning kan betrekking hebben op uiteenlopende activiteiten, zoals winning en exploitatie van grondstoffen, productie- en installatiebedrijven (energieopwekking, afvalverwerking, chemische industrie), horecaondernemingen, kinderopvang, transport en logistieke faciliteiten, en recreatieve of culturele voorzieningen. De vergunning bevat vaak voorwaarden op het gebied van milieu-emissies en afval, geluid en trillingen, brandveiligheid, omgeving en welzijn van bewoners, opensluitingstijden en toezicht. Daarnaast kan monitoring, rapportageplicht en naleving van specifieke procedures deel uitmaken van de voorwaarden.

Procedureel gezien omvat een exploitatievergunning meestal een aanvraag met beschrijving van de activiteit en locatie, mogelijk een milieueffectrapportage en inspraakprocedures. Vervolgens wordt een besluit genomen met opgelegde maatregelen. De vergunning is vaak tijdelijk en kan bij verstrijken verlengd, gewijzigd of ingetrokken worden als de regels of omstandigheden veranderen of bij niet-naleving. Handhaving en toezicht behoren tot de reguliere toezichtstaken, met mogelijke sancties bij overtreding.

Een exploitatievergunning kan onderdeel zijn van een bredere omgevingsvergunning of andere vergunningen, en werkt binnen het kader van relevante regelgeving zoals milieu, bouw en brandveiligheid.