emissiereductieambitie

Emissiereductieambitie is een begrip uit klimaatbeleid en duurzaamheid. Het verwijst naar de doelstelling van een organisatie om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen in een afgesproken periode. De ambitie kan absoluut zijn (bijv. 30% minder CO2-equivalenten ten opzichte van een referentiejaar) of als emissiereductie-intensiteit (bijv. reductie van CO2-equivalenten per geproduceerde eenheid) en omvat doorgaans de belangrijkste emissiebronnen, zoals scope 1-3.

Een emissiereductieambitie wordt geformuleerd met een referentiejaar, een doeljaar en een doelniveau. Daarnaast kan de reikwijdte worden vastgelegd (scope 1-3) en kan de doelstelling al dan niet aansluiten op wetenschappelijke kaders. Organisaties die serieus met klimaat aan de slag willen, combineren vaak korte- en langetermijndoelen en streven naar alignering met net-zero ambities.

Voortgang wordt gemeten en gerapporteerd, meestal volgens het GHG-protocol. Rapportage beschrijft de gebruikte scopes, de herkomst van data, onzekerheden en eventuele externe controle. Transparantie is een kenmerk van een geloofwaardige emissiereductieambitie en vereist regelmatige evaluatie en bijstelling.

Frameworks en standaarden die vaak aan emissiereductieambities ten grondslag liggen, zijn onder meer Science Based Targets initiative (SBTi) en net-zero-standaarden. Ook publiekrechtelijke of sectorale doelstellingen, EU-klimaatwetgeving en TCFD-rapportageprincipes spelen een rol bij governance en verslaggeving.

Uitdagingen bij het bepalen van een emissiereductieambitie zijn onder meer het waarborgen van realisme, dekking van scope 3, datakwaliteit, en de kans op greenwashing. Een goede praktijk omvat duidelijke governance (raad van bestuur of directie betrokkenheid), een concrete roadmap naar doelstellingen, en koppeling van de ambitie aan investeringen en operationele plannen.