duurzaamheidseisten

Duurzaamheidseisen zijn normen en criteria die rekening houden met milieu, sociale en economische aspecten bij producten, projecten of diensten. Ze kunnen wettelijk verplicht zijn of als vrijwillig kader worden toegepast en hebben tot doel duurzaamheid door de hele keten en levenscyclus te integreren.

De toepassing omvat milieuaspecten zoals energiegebruik, klimaatimpact, emissies, waterverbruik, afvalbeheer en materiaalkeuzes; sociale aspecten zoals arbeidsomstandigheden, mensenrechten en veiligheid; en governance-aspecten zoals transparantie en due diligence. Daarbij gaat het om systeemdenken en levenscyclusbenadering: ontwerp, productie, transport, gebruik en end-of-life. Een groeiende tendens is de bevordering van circulariteit, met aandacht voor reparatie, modulariteit, hergebruik en recyclage.

Duurzaamheidseisen komen veel voor in publieke en commerciële context. In overheidsinkoop worden criteria toegevoegd om maatschappelijke doelen te bereiken. In bouw en vastgoed spelen energielabels en energieprestatie-eisen (EPC) een belangrijke rol. Voor producten en diensten ontstaan eisen via productverklaringen zoals Environmental Product Declarations (EPD’s) en ecolabels, en via certificerings- en beoordelingssystemen.

Kaders en hulpmiddelen die vaak worden gebruikt, zijn onder meer de EU-taxonomie voor duurzame activiteiten, milieumanagementsystemen zoals ISO 14001, duurzame inkoop volgens ISO 20400, en LCA-methoden zoals ISO 14040/14044. Bouwcertificeringen als BREEAM, LEED en DGNB leveren eveneens duurzaamheidseisen in de praktijk.

Uitdagingen bij het hanteren van duurzaamheidseisen omvatten inconsistentie tussen normen, verificatie en kosten, risico op greenwashing en de behoefte aan harmonisatie en betere data. Digitalisering en gestandaardiseerde rapportage spelen een groeiende rol bij naleving en transparantie.