drempelpotentiaal

De drempelpotentiaal (ook wel drempelwaarde genoemd) is de membraanpotentiaal waarbij een neuron net genoeg depolarisatie bereikt om een actiepotentiaal te initiëren. Bij het bereiken van deze drempel openen spanningsafhankelijke natriumkanalen, waardoor een positieve terugkoppeling ontstaat die leidt tot een snelle, alles-of-niets depolarisatie. Na de initiatie sluiten Na+-kanalen inactivatie en openen kaliumkanalen, zodat de cel repolariseert en het rustpotentiaal herstelt.

Een belangrijke eigenschap van de drempelpotentiaal is dat hij niet voor elk neuron uniform is. De waarde varieert tussen typen zenuwcellen en kan veranderen onder invloed van ionconcentraties, temperatuur, interne modulatie en eerdere activiteit. Typische waarden liggen in veel neuronen tussen circa −55 mV en −50 mV ten opzichte van het rustpotentiaal (vaak ongeveer −70 mV). In sommige cellen kan de drempel dichter bij −40 mV liggen.

Praktisch wordt de drempelpotentiaal vaak bepaald door geleidelijk depolariseren met een steeds stronger stimulus en het punt te bepalen waarop een actiepotentiaal consistent optreedt. De drempel kan ook dynamisch verschuiven door factoren zoals langdurige stimulatie (drempelverschuiving), neuromodulatie of veranderingen in temperatuur.

Het begrip is essentieel voor het begrip van neuronale excitabiliteit en speelt een rol in gerelateerde concepten zoals rheobase en I/O-curves. Wijzigingen in de drempelpotentiaal kunnen bijdragen aan pathologieën of farmacologische effecten die de neuronale opwinding beïnvloeden.