doorsnijding

Doorsnijding is een Nederlandse term die wordt gebruikt voor het proces waarbij een object door een vlak of door snijwerk wordt doorgehaald om de inwendige structuur zichtbaar te maken, en voor de resulterende doorsnede zelf: het vlak, de lijn of de vorm die ontstaat waar het object en het snijvlak elkaar kruisen. De betekenis is thus zowel procedureel als productgericht en wordt in verschillende vakgebieden gebruikt.

In de wiskunde en natuurkunde verwijst doorsnijding meestal naar de doorsnede van een hoger-dimensionaal object met een bouwvlak, bijvoorbeeld een plane of vlak, waardoor een twee- of tweedimensionale figuur ontstaat. Voorbeelden zijn de cirkel, ellipse of andere conische vormen die ontstaan wanneer een vlak een driedimensionale vorm zoals een bol of een kegel snijdt. In de geometrie wordt onderscheid gemaakt tussen de aanduiding van de snede en de snijvlakken die die snede oproepen.

In de biologie en geneeskunde verwijst de term vaak naar het prepareren van weefseldoorsnedes voor microscopisch onderzoek. Weefsel wordt fijngesneden (bijvoorbeeld met een microtome), geplaatst op een glasplaat, gekleurd en vervolgens bekeken onder een microscoop. Dergelijke doorsnedes zijn standaard in histologie en pathologie en worden gemeten in micrometers.

In de geologie, materiaalkunde en materialenwetenschap worden doorsnijdingen gebruikt om de interne structuren van gesteenten, mineralen of materialen te bestuderen. Dunne of polijste doorsnedes worden onderzocht met licht- of elektronenmicroscopie en geven inzicht in samenstelling, fases en textuur.

In de architectuur en bouwkunde verwijst een doorsnede naar een snijtekening die een gebouw of object in zijn interne opbouw toont, zoals wanden, niveaus en constructie-elementen.

---