bloemkelken

Bloemkelken, in singular bloemkelk, verwijst naar de sepals van een bloem, het buitenste bloemachtige deel dat samen de kelk vormt (calyx). De bloemkelk omgeeft en beschermt doorgaans de steriele en potentieel kwetsbare delen van de bloem in de budfase, voordat de bloei opent.

De kelk bestaat uit sepalen, die vrij of met elkaar vergroeid kunnen zijn. De vorm, grootte en kleuring van bloemkelken variëren sterk tussen soorten. In veel planten zijn de kelken groen en koperen of samengesteld uit losse kelken, terwijl bij andere soorten de kelk kan uitgroeien tot een gekleurde, vergroeide buis of schaal. In sommige taxonomische groepen is de kelk persistent na de bloei en blijft deze staan als onderdeel van de vrucht, terwijl hij bij andere planten verwelkt en verdwijnt nadat de bloem is uitgebloeid.

Functie en ontwikkeling: de primaire taak van de bloemkelk is bescherming van de knop en, indien mogelijk, ondersteuning van de bloemstructuren wanneer de bloem zich opent. In sommige planten kan de kelk ook een rol spelen bij fotosynthese, zeker wanneer deze groen van kleur is. In veel soorten blijft de kelk gedeeltelijk of volledig behouden als de vrucht zich ontwikkelt, waardoor de kelk als fruitverandering kan functioneren of als ornament terzijde kan blijven.

Variatie en belang: bloemkelken tonen grote diversiteit in vorm en samenstelling en zijn een belangrijk karakter bij plantidentificatie en systematiek. In sommige plantengroepen is de tekening tussen kelk en kroonblad subtiel, waardoor de twee delen samen als perianth worden beschouwd. Bloemkelken spelen zo een cruciale rol in zowel de morfologie als de levenscyclus van bloemdragende planten.