bindkracht

Bindkracht, letterlijk binding force, is een term uit de materiaalkunde die de sterkte beschrijft waarmee twee materialen aan elkaar zijn verbonden, of waarmee een materiaal aan een oppervlak is bevestigd. In de praktijk gaat het meestal om de adhesie van een lijm, coating of bindmiddel aan een ondergrond. De term wordt vaak gebruikt naast of als synoniem voor adhesie- of hechtsterkte, maar vakliteratuur maakt onderscheid: adhesie- en hechtsterkte verwijzen naar de kracht die nodig is om de verbinding te verbreken onder verschillende omstandigheden.

Bindkracht wordt doorgaans bepaald met adhesietesten waarbij een proefstuk wordt belast totdat de verbinding faalt. Veelgebruikte tests zijn pull-off, peel- en schuiftesten. Resultaten worden uitgedrukt in kracht per oppervlakte-eenheid, zoals MPa, of in N per breedte-eenheid, afhankelijk van de testopstelling. Internationale normen zoals ISO 4624 beschrijven procedures en interpretatierichtlijnen.

Factoren die bindkracht beïnvloeden zijn onder meer het type substraat, oppervlaktekwaliteit (reiniging, ruweheid en zuiverheid), de keuze van bindmiddel of lijm, de uitharding- of droogperiode, temperatuur en vocht, en de mate van crosslinking bij coatings.

Toepassingen variëren van bouw en houtbewerking tot automotive, kunststof, keramiek en metaal. In coatings is bindkracht cruciaal voor duurzaamheid en onderhoudsintervallen. In chemisch-fysische context verwijst men soms naar bindingsenergie als de kracht om chemische bindingen te breken, wat een verschillende betekenis heeft.