verbreken

Verbreken is een Nederlands werkwoord met meerdere betekenissen. Het belangrijkste gebruik is het beëindigen of verbreken van iets; zo kun je een afspraak, een contract, of een relatie verbreken. Het kan ook slaan op het onderbreken van een lopend proces of communicatie. Het is mogelijk om letterlijk een voorwerp te breken, maar daarvoor gebruikt men vooral het werkwoord breken; verbreken ligt vaker in abstracte of figuurlijke betekenissen.

Etymologie en betekenisnuance: verbreken is afgeleid van breken met het voorvoegsel ver-, dat meestal een verandering van toestand of voltooing aanduidt. In het Nederlands wordt ver- vaak gebruikt om een zekere abruptie, afsluiting of herroepen van een toestand uit te drukken. Daardoor heeft verbreken zowel een betekenis van “eindigen” als “breken in een relatie of afspraak.”

Conjugatie en vormen: tegenwoordige tijd: ik verbreek, jij verbreekt, hij verbreekt, wij verbreken, jullie verbreken, zij verbreken. Verleden tijd: ik verbrak, jij verbrak, hij verbrak, wij verbraken, jullie verbraken, zij verbraken. Voltooid deelwoord: verbroken. Het hulpwerkwoord in de voltooid tegenwoordige tijd is hebben, zoals in ik heb verbroken of wij hebben verbroken.

Gebruik en context: verbreken wordt vaak gebruikt bij afspraken, contracten, relaties, beloften en andere abstracte overeenkomsten of verbindingen. Het heeft vaker een formele of feitelijke connotatie dan het meer algemene breken. In informele contexten kan breken of beëindigen beter klinken, afhankelijk van wat men precies bedoelt.

Zie ook: breken, beëindigen, ontbinden, verbreking.