beëndiging

Beëindiging is een Nederlands woord dat verwijst naar het beëindigen of afsluiten van een situatie, relatie of verplichting. Het kan slaan op een breed scala aan besluiten, zoals het stoppen van een overeenkomst, een project of een subsidie, en heeft in de rechtspraktijk vaak een formeel karakter.

In de contracten- en rechtspraktijk wordt onderscheid gemaakt tussen verschillende vormen van beëindiging. Opzegging is het beëindigen van een overeenkomst door een partij, doorgaans met inachtneming van een opzegtermijn en andere contractuele regels. Beëindiging met wederzijds goedvinden gebeurt wanneer beide partijen het contract gezamenlijk stopzetten, vaak vastgelegd in een beëindigingovereenkomst. Ontbinding is de beëindiging van een rechtsverhouding door een rechter of andere bevoegde instantie, meestal wegens wanprestatie, gewichtige redenen of een onrechtmatige toestand.

In arbeidsrechtelijke context verwijst beëindiging vaak naar het einde van een arbeidsovereenkomst. Dit kan door opzegging door werkgever of werknemer, of door onderling akkoord, gebeuren. De Nederlandse wet kent regels over opzegtermijnen en, indien van toepassing, transitievergoedingen of andere ontslagvergoedingen bij een onrechtmatige beëindiging. Bij ontbinding door de rechter kan de rechter bepalen of en onder welke voorwaarden de arbeidsovereenkomst eindigt.

Naast arbeidsovereenkomsten geldt beëindiging ook voor andere rechtsbetrekkingen zoals huurcontracten, subsidies of lopende projecten, elk met specifieke vereisten en stappen voor formele sluiting en afhandeling van rechten en verplichtingen.

Zie ook: ontbinding, opzegging, beëindiging van arbeidsovereenkomst, contract.