ontslagvergoedingen

Ontslagvergoedingen zijn vergoedingen die een werknemer ontvangt bij beëindiging van de arbeidsovereenkomst. In Nederland is de bekendste vorm de transitievergoeding (transitievergoeding), die onder de Wet arbeidsmarkt in balans (WAB) is ingevoerd om de overgang naar nieuw werk te vergemakkelijken. Naast de transitievergoeding kunnen cao-afspraken of contractuele regelingen extra ontslagvergoedingen bevatten.

Wie recht heeft op de transitievergoeding en onder welke omstandigheden, kan per situatie verschillen. Over het algemeen ontstaat de transitievergoeding bij ontslag door de werkgever of bij beëindiging in onderling overleg, mits de werknemer ten minste twee jaar in dienst is geweest. Er zijn uitzonderingen, bijvoorbeeld bij ernstig verwijtbaar handelen van de werknemer of bij beëindiging om dringende redenen.

De transitievergoeding wordt berekend als één derde van het bruto maandsalaris per dienstjaar. Het totale bedrag is onderworpen aan een plafond: het maximum is de hogere van 75.000 euro of één jaarsalaris (12 maal het bruto maandsalaris). Bij werknemers met een hoog jaarsalaris kan de vergoeding dus hoger uitvallen, tot dit plafond.

Naast de wettelijke transitievergoeding bestaan er vaak aanvullende regelingen via cao’s of individuele contracten, die een hogere vergoeding kunnen bepalen of extra vormen van begeleiding bij de overgang naar ander werk bieden. Afwijkingen van de regeling kunnen ook voorkomen bij verschillende rechtsgebieden of bedrijfsomzetten, maar de transitievergoeding blijft in de meeste gevallen de kern van ontslagvergoedingen in Nederland.