beëindigingsvoorwaarde

Beëindigingsvoorwaarde is een contractuele bepaling die aangeeft onder welke omstandigheden een overeenkomst kan eindigen. Het fungeert als een trigger of voorwaarde die, indien vervuld, de rechtsverhouding tussen partijen beëindigt of beëindiging mogelijk maakt. Deze clausule kan zowel door beide partijen gezamenlijk worden overeengekomen als door één van de partijen eenzijdig worden ingeroepen, afhankelijk van de formulering in het contract.

Een kenmerken van een beëindigingsvoorwaarde is dat deze concrete gebeurtenissen of normen koppelt aan de beëindiging. Voorbeelden zijn wanprestatie of niet-naleving van afgesproken verplichtingen, insolvabiliteit, verandering van controle bij een partij, het niet behalen van afgesproken prestaties of KPI’s, of het verstrijken van een afgesproken termijn zonder tijdige correctie. Vaak gaat een beëindigingsvoorwaarde vergezeld van een cure-periode waarin de tekortkomingen kunnen worden hersteld alvorens beëindiging ingaat, en van een opzegtermijn die de beëindiging aankondigt.

Beëindigingsvoorwaarden dienen zorgvuldig te worden geformuleerd om juridische onzekerheid te voorkomen. Ze kunnen betrekking hebben op specifieke drempels, duidelijk omschreven procedures bij melding en (indien van toepassing) de gevolgen van beëindiging, zoals afhandeling van openstaande verplichtingen, restituties of schadevergoeding. Het onderscheid tussen een beëindigingsvoorwaarde en ontbinding of opzegging is belangrijk: een beëindigingsvoorwaarde bepaalt wanneer de overeenkomst eindigt, terwijl ontbinding of opzegging vaak de totstandkoming of het beëindigen van de overeenkomst op basis van omstandigheden of tijdstip regelt.

Zie ook: beëindiging, opzegging, ontbinding, contractuele clausules.