ingeroepen

Ingeroepen is het voltooid deelwoord van het Nederlandse werkwoord inroepen. Het betekent letterlijk: iemand of iets oproepen, aanroepen of ergens aanspraak op maken. In prática wordt ingeroepen gebruikt om aan te geven dat iemand een recht, een regel, een Autoriteit of een argument als grondslag voor een besluit of handeling naar voren brengt. De term komt veel voor in juridische, administratieve en retorische contexten, maar ook in religieuze of morele discussies kan men spreken van het ingeroepen van hulp, autoriteit of traditie.

Etymologie en grammaticavormen. Inroepen is opgebouwd uit de Voorvoegsel in- en het werkwoord roepen (roepen). De combinatie betekent dus letterlijk “in het roepen” of “een beroep doen op”. Het voltooid deelwoord is ingeroepen en wordt gebruikt met het hulpwerkwoord hebben, bijvoorbeeld: De advocaat heeft het recht ingeroepen. Het participium kan ook als bijvoeglijk gebruikt worden: ingeroepen recht of ingeroepen clausule.

Gebruik. In juridische contexten is het gangbaar om te spreken van het ingeroepen recht of het ingeroepen verweer. In politieke of administratieve teksten kan men verwijzen naar een ingeroepen clausule of bepaling. In retoriek en discours kan men spreken over het ingeroepen beroep op traditie, precedent of ethiek. In religieuze contexten spreekt men soms van het ingeroepen beroep tot God of een hogere macht.

Zie ook. Beroep doen op, beroep inroepen, in beroep gaan, beroep op grondwet. Het begrip is nauw verwant aan, maar niet volledig synoniem aan, het vaker gebruikte beroep op een regel of recht.