basmetallen

Basemetalen, ook wel basismetalen genoemd, is een verzamelnaam uit de metallurgie voor metalen die relatief veel voorkomen, relatief goedkoop zijn en minder chemisch inert dan edelmetalen. Het begrip verwijst naar metalen die doorgaans sneller oxideren of corroderen wanneer ze aan lucht of water worden blootgesteld, hoewel op sommige oppervlakken passivatie kan optreden. Basemetalen vormen een belangrijke industriële grondstof en worden veel toegepast in bouw, transport, elektrificatie en verpakking. Ze worden over het algemeen als minder waardevol beschouwd dan edelmetalen zoals goud, zilver en platina, maar hebben vaak een hoge praktische waarde door beschikbaarheid en eigenschappen.

Veelvoorkomende basismetalen zijn koper (Cu), zink (Zn), ijzer en staal (Fe), nikkel (Ni), tin (Sn), lood (Pb), aluminium (Al), magnesium (Mg) en titanium (Ti). Ook chroom (Cr) en andere metalen kunnen onder deze noemer vallen, afhankelijk van de context. Basemetalen worden gewonnen uit ertsen en gebruikt als product in diverse vormen, zoals platen, draad en buizen, en als onderdelen van legeringen.

Toepassingen: koper wordt veel gebruikt in elektrische bedrading; aluminium in constructie en verpakking; zink voor galvanisatie; ijzer en staal voor bouw en transport; tin en koper-zink-legeringen vormen bronzen en brassen; roestvast staal bevat onder andere chroom en nikkel. Veel basismetalen dienen als bouwsteen voor legeringen en toegepaste materialen.

Milieu en circulariteit: recycling van basismetalen is wijdverbreid en vermindert mijnbouwimpact en energieverbruik. De markt voor basemetalen is gevoelig voor wereldwijde vraag en aanbod, prijsvolatiliteit en geopolitieke ontwikkelingen.