bandintensiteit

Bandintensiteit is de maat voor de helderheid of sterkte van een band die zichtbaar is in een gelei (gel), op een membraan of in een spectrum. Het geeft aan hoeveel materiaal van een doelmolecuul aanwezig is binnen een band, of de sterkte van een specifieke spectrale overgang.

In gel-elektroforese en blotting wordt de bandintensiteit vaak bepaald met densitometrie. Nadat de band is gevoed met kleur of fluorescerende reagentia, meet software de pixelintensiteit van elke band na achtergrondcorrectie. De gemeten intensiteit is meestal lineair met de hoeveelheid analyse binnen een betrouwbaar bereik en wordt genormaliseerd tegen een loading control of een standaardkromme. Belangrijke randvoorwaarden zijn consistente monsterhoeveelheden, gel- en stain-procedure en beeldopnames om vergelijkingen mogelijk te maken. Resultaten worden uitgedrukt in arbitraire eenheden of als verhoudingen.

In spectroscopie verwijst bandintensiteit naar de integrale sterkte van een absorptie- of emissieband. Deze hangt af van factoren zoals oscillatorsterkte, concentratie en padlengte. Geïntegreerde intensiteit kan worden gebruikt bij kwantitatieve analyse en kan worden gerelateerd aan molaire absorptiviteit of overgangskans. Correcte kalibratie met standaarden en baslijncorrectie zijn nodig om betrouwbare concentratie- of kinetische informatie te verkrijgen.

Belangrijke aandachtspunten bij het meten van bandintensiteit zijn achtergrondruis, saturatie bij sterke signalen en variaties in instrumentelle respons. Een goede praktijk omvat replicates, duidelijke normalisatie en rapportage van de gebruikte meetmethode.