arbeidsmarktkrapte

Arbeidsmarktkrapte is een situatie waarin de vraag naar arbeid groter is dan het aanbod van arbeidskrachten. Het gevolg is dat werkgevers moeite hebben vacatures te vervullen, wat vaak gepaard gaat met een dalende werkloosheid, hogere vacaturegraad en langere wervingsperiodes. In zo’n situatie kunnen lonen en arbeidsvoorwaarden onder druk komen te staan als werkgevers proberen personeel aan te trekken en vast te houden.

Indikatoren van arbeidsmarktkrapte zijn onder meer een laag werkloosheidspercentage, een hoog aantal openstaande vacatures, krappe sectoren of regio’s, en inflatie- of loonstijgingen die voortkomen uit prijsdruk voor arbeid. Ook mismatch tussen de beschikbare opleidingen en de eisen van aanbiedende werkgevers speelt een rol, net als geografische ongelijkheid in arbeidsparticipatie.

Oorzaken zijn onder meer demografische ontwikkelingen zoals vergrijzing en verlaagde instroom van jongeren, economische groei die vraag naar arbeid verhoogt, technologische vernieuwing die hogere vaardigheden vereist en regionale of sectorale verschillen in aanbod van geschikt personeel. Internationale migratie kan bijdragen aan het opvangen van tekortkomingen, afhankelijk van beleidscontext en migratiestromen.

Gevolgen van arbeidsmarktkrapte kunnen bestaan uit hogere loonkosten, druk op winstmarges en prijsontwikkeling, stimulans voor automatisering of outsourcing, en beleidsmatige aandacht voor scholing, arbeidsmobiliteit en gerichte immigratie.

Beleid en aanpak richten zich vaak op het vergroten van het aanbod door scholing en omscholing, verbeteren van aansluiting tussen onderwijs en arbeidsmarkt, bevorderen van arbeidsparticipatie, en soms gerichte immigratie- of regionaleontwikkelingsmaatregelen.