alvleesklierinfecties

Alvleesklierinfecties verwijzen naar infectieuze complicaties van de alvleesklier. De belangrijkste vormen zijn geïnfecteerde necrose bij ernstige acute pancreatitis, geïnfecteerde pancreatische abcessen en geïnfecteerde pancreatische pseudocysten. Deze infecties ontstaan meestal in het kader van ernstige pancreatitis wanneer necrose of vochtige collecties besmet raken door bacteriën afkomstig uit de darmen. Klinisch variëren de verschijnselen van koorts en abdominale pijn tot sepsis.

Diagnose wordt gesteld met kliniek, beeldvorming en microbiologie. Contrastcomputed tomography (CT) of MRI toont vaak gas of vochtigheid in necrotische of cystische structuren; aspiratie en cultuur van de inhoud bevestigen infectie. Bloedonderzoek geeft vaak leukocytose en verhoogde ontstekingswaarden.

Behandeling combineert antibiotica met broncontrole. Antibiotica zijn aangewezen bij verdenking op geïnfecteerde necrose, abces of pseudocyst; gekozen wordt voor breed-spectrum middelen en vervolgens afgestemd op cultuurresultaten. Broncontrole gebeurt meestal door drainage: percutane katheterdrainage, endoscopische of chirurgische drainage, afhankelijk van de locatie en ernst. Voeding via de darm wordt aanbevolen wanneer mogelijk; in ernstige gevallen kan enterale of nutritieve ondersteuning nodig zijn. In sommige gevallen wordt een stap-gewijze benadering gevolgd waarbij drainage eerst wordt geprobeerd voordat operatieve necrosectie nodig is.

Prognose en preventie variëren met de ernst van de pancreatitis en de complicaties. Geïnfecteerde necrose en abscessen zijn geassocieerd met hogere morbiditeit en mortaliteit als de broncontrole uitblijft. Vroege detectie en adequate drainage verbeteren de uitkomsten.