ademhalingsstroom

Ademhalingsstroom is de snelheid waarmee lucht door de luchtwegen verplaatst wordt tijdens ademhaling. Het kan verwijzen naar zowel de inademings- als de uitademingsfase en wordt meestal uitgedrukt in liter per seconde of liter per minuut. In veel klinische contexten ligt de aandacht op de expiratoire ademstroomsnelheid, aangezien die vaak verstoord is bij ademwegsziekten.

De ademhalingsstroom wordt vaak gemeten met longfunctietesten. Methoden omvatten spirometrie, pneumotachografie en andere flow-sensoren. In een flow-volume diagram kan men zowel de maximale expiratoire flow als de volumeverdeling tijdens een geforceerde ademhaling zien. Belangrijke parameteren zijn onder meer de piekstroming bij expiratie (PEF) en, minder vaak, de middelste expiratoire flow (FEF25-75). Inspiratoire stromen worden minder routinematig gerapporteerd maar kunnen bij speciale onderzoeken ook beoordeeld worden.

Fysiologische factoren die de ademhalingsstroom beïnvloeden zijn onder meer de diameter van de luchtwegen, de elasticiteit van de longen, de werking van ademhalingsspieren en de intrathoracale druk. Verhoogde weerstand van de luchtwegen vermindert vooral de expiratoire stroom, terwijl beperkingen in longvolume en compliance invloed kunnen hebben op zowel in- als uitademing.

Toepassing en interpretatie: ademhalingsstroommetingen helpen bij de diagnose en monitoring van aandoeningen zoals astma en obstructieve of restrictieve longziekten. Ze zijn ook van belang bij het beoordelen van bronchodilatorrespons en bij pediatrische of beroepsmatige ademhalingsmonitoring. Normale waarden variëren met leeftijd, geslacht, lengte en etniciteit; vaak wordt gewerkt met percentuele voorspelde waarden. Metingen vereisen doorgaans correcte techniek omdat de resultaten afhankelijk zijn van inspanning en coöperatie.