Home

uitademing

Uitademing is de fase van ademhaling waarin lucht uit de longen wordt geperst nadat de longen zijn uitgezet tijdens de inademing. Bij rustige ademhaling gebeurt dit meestal passief: de diafragma en de tussenribspieren ontspannen, waardoor de longen en borstkas terugveren naar hun rustpositie en lucht naar buiten vloeit doordat de intra- vs. intrapleurale drukverschillen veranderen.

Tijdens uitademing spelen rek en elasticiteit van longen en borstwand een belangrijke rol. De druk in de

Uitademing is essentieel voor spraak en ademhaling bij inspanning. Bij spreken, zingen en hooien wordt de ademstroom

Meetwaarden zoals het rustige ademvolume (tidal volume), de ademfrequentie en de minuutventilatie geven inzicht in de

alveolen
stijgt
doordat
de
thorax
krimpt
en
de
longen
zichzelf
willen
terugtrekken.
Bij
inspanning
kan
uitademing
actief
worden:
de
buikspieren
en
de
interne
tussenribspieren
trekken
de
borstkas
verder
naar
beneden
en
verhogen
de
druk,
waardoor
lucht
krachtiger
wordt
uitgeademd.
De
glottis
en
larynx
regelen
daarbij
de
lengte
en
kracht
van
de
luchtstroom.
gecontroleerd
zodat
tonen
en
klanken
gevormd
kunnen
worden.
In
rust
wordt
de
uitademing
meestal
stil
en
onopmerkzaam
uitgevoerd,
terwijl
tijdens
intensieve
activiteiten
de
ademhaling
sneller
en
dieper
wordt
om
voldoende
zuurstof
aan
te
voeren
en
kooldioxide
uit
te
besparen.
werking
van
uitademing.
Een
volwassene
ademt
in
rust
gemiddeld
ongeveer
500
ml
per
ademhaling,
met
een
ademfrequentie
van
ongeveer
12
tot
20
halen
per
minuut,
wat
leidt
tot
een
normale
minuutventilatie
die
voldoet
aan
de
stofwisselingsbehoefte.