ademhalingscyclus

Een ademhalingscyclus is de volledige ademtocht die bestaat uit een inspiratie (inademing) gevolgd door een expiratie (uitademing). Samen vormen deze fasen de basis van ventilatie, het proces waardoor zuurstof het lichaam binnenkomt en koolstofdioxide wordt uitgescheiden.

Bij een volwassene in rust ligt de ademfrequentie meestal tussen de twaalf en twintig ademhalingen per minuut. Het tidal volume, oftewel de hoeveelheid lucht per ademhaling, bedraagt circa 0,5 liter. De minuutventilatie, de hoeveelheid lucht per minuut verplaatst door ademhaling, ligt doorgaans rond de 6 tot 8 liter.

Inspiratie is meestal actief en wordt veroorzaakt door samentrekking van het diafragma en de tussenribspieren, waardoor de borstkas wijder wordt en lucht de longen instroomt. Expiratie is in rust meestal passief, door ontspanning van de ademhalingsspieren en terugvering van de long- en borstwand. Bij inspanning kan expiratie ook actief plaatsvinden met behulp van extra ademhalingsspieren.

De ademhaling wordt gereguleerd door een ademcentrum in de hersenstam (medulla oblongata en pons). Chemoreceptoren in de carotis- en aortaboog en in de hersenbasis meten CO2-niveaus, zuurstofspanning en pH en sturen de frequentie en diepte van de ademhaling aan om de zuurgraad en zuurstofafgifte te handhaven.

Variaties in de ademhalingscyclus komen voor door activiteit, slaap, emoties en pathologie. Ziekten zoals COPD, astma of slaapapneu kunnen het patroon en de volumes beïnvloeden. In de klinische praktijk worden parameters zoals ademfrequentie, tidal volume en longcapaciteit gebruikt om ademhalingstoestanden te evalueren.