ademcyclus

De ademcyclus, ook wel de ademhalingscyclus genoemd, is de regelmatige opeenvolging van inspiratie (inademing) en expiratie (uitademing) die de longen ventileert en gasuitwisseling mogelijk maakt. In rust ademt een volwassene doorgaans 12 tot 20 keer per minuut, met een tidal volume van ongeveer 0,5 liter per ademhaling; de minuutventilatie ligt meestal tussen 6 en 8 liter per minuut.

Tijdens inspiratie trekken het diafragma en de externe tussenribspieren samen, waardoor de borstkas uitzet en de longen lucht vullen. Expiratie is doorgaans passief: de longen keren terug naar hun rustpositie door elastische terugslag; bij inspanning kunnen buik- en tussenribspieren actief de ademhaling vergroten.

Regulatie vindt plaats in het ademhalingscentrum in de medulla oblongata en de pons, en wordt beïnvloed door chemoreceptoren in de halsslagaders en de aorta. Deze receptoren reageren op veranderingen in kooldioxide, zuurstof en pH en sturen signalen naar de ademhalingsspieren. In rust is CO2 de belangrijkste drijfveer; een stijging van CO2 verhoogt de ademfrequentie en -diepte.

Bij de ademcyclus vindt gasuitwisseling plaats in de alveoli: zuurstof diffundeert naar het bloed en kooldioxide wordt uit het bloed naar de alveoli getransporteerd voor uitademing. Er is ook een anatomische dode ruimte, waarin geen gasuitwisseling plaatsvindt. De cyclus kan variëren bij rust, slaap, inspanning en pathologie zoals slaapapneu of longaandoeningen.