Zuurstofsamenstelling

Zuurstofsamenstelling verwijst naar de verhouding van zuurstof in een systeem, zoals een gasmengsel, een vloeistof of een vaste stof. Het begrip wordt gebruikt in de scheikunde, fysische geografie en milieuwetenschappen om de aanwezigheid en verdeling van zuurstof aan te geven.

In de atmosfeer van de aarde is zuurstof vrijwel altijd actief in de vorm O2 in droge lucht. De samenstelling van droge lucht is ruwweg 78% stikstof, 21% zuurstof, en de resterende fractie bestaat uit argon, kooldioxide en andere tracegassen. De exacte verhoudingen variëren met hoogte, temperatuur en vochtigheid.

In water bedraagt de zuurstofaandeel puur chemisch gezien in elke H2O-molecuul één zuurstofatoom; massaal genomen bevat water ongeveer 88,9% zuurstof en 11,1% waterstof. In aardlagen en mineralen komt zuurstof vooral voor als oxide- en silicatemineralen en is het element met de grootste massa van de aardkorst.

Isotopisch bestaat zuurstof uit drie stabiele isotopen: 16O, 17O en 18O. De natuurlijke verdeling is ongeveer 16O 99,76%, 17O 0,037% en 18O 0,204%. Deze isotopen worden gebruikt in geochemische en klimaatanalyses om bronnen en processen te traceren.

Toepassingen van zuurstofsamenstelling variëren van het monitoren van luchtkwaliteit en ademhalingsveiligheid tot geochemische reconstructies van klimaat en geologie, en de studie van rendementen in verbrandingsprocessen.