Zoutkorrels

Zoutkorrels zijn kleine korrels van natriumchloride (NaCl), het belangrijkste keukenzout. Ze ontstaan door kristallisatie van zoutoplossingen zoals zeewater of door verwerking van gesteentezout (haliet) uit ondergrondse ziltlagen. De korreldiameter varieert van fijn tot grof, afhankelijk van de gebruikte productiemethode en vervolgbewerkingen.

Er zijn twee voornaamste bronnen voor zoutkorrels: rotszout en zeezout. Rotszout wordt uit ondergrondse ziltlagen gewonnen door mijnbouw en daarna gezuiverd, gedroogd en in korrels geperst of gekristalliseerd. Zeezout ontstaat door verdamping van zeewater in verdampingstallen; de gevormde kristallen worden verzameld, schoongemaakt en gedroogd. Na winning kan jodium worden toegevoegd (jodering) en kunnen antiklontmiddelen worden gebruikt om klonten te voorkomen.

Kenmerken van zoutkorrels verschillen per bron en bewerking. Zeezout bevat vaak sporen van mineralen die kleur en smaak kunnen beïnvloeden; gereinigd tafelzout is meestal puur NaCl en bevat vaak jodium en antiklontmiddelen. Zout is hygroscopisch en zal vocht uit de lucht aantrekken, wat klonten kan veroorzaken als het niet is afgedicht.

Toepassingen omvatten voeding (smaakmaker en conservering), de chemische industrie (zout als grondstof voor chloor en natriumhydroxide) en wegenonderhoud of infrastructuur voor winterdienst (strooizout). In alle toepassingen geldt een gematigd gebruik.

Veiligheid en milieu: Een veilige consumptie vereist matiging vanwege gezondheidsrisico's bij overmatige natriuminname. Mijnbouw en zoutproductie kunnen milieu-impact hebben door watergebruik, bodemverstoring en energieverbruik.