zoutoplossingen

Zoutoplossingen zijn oplossingen waarin een zout is opgelost in water of een ander oplosmiddel. Het bekendste voorbeeld is natriumchloride (NaCl) in water. In veel gevallen dissociëren zouten in ionen: Na+ en Cl-. In oplossing dragen deze vrije ionen bij aan de elektrische geleidbaarheid van de oplossing.

De dissociatie en de samenstelling van de oplossing hangen af van het zout en de omstandigheden. Sterke elektrolyten zoals NaCl splitsten zich vrijwel volledig in ionen; sommige zouten kunnen hydrolyse vertonen of vormen van complexe ionen. De oplossing wordt doorgaans beschreven via concentratie en via de verhouding tussen zout en water. In praktische toepassingen is ook de aanwezigheid van andere ionen relevant, omdat die de eigenschappen zoals geleidbaarheid en osmose beïnvloeden.

Concentraties worden uitgedrukt in molariteit (M), molaliteit (m), percentgewicht per volume of g/L. Een veelgebruikte fysiologische zoutoplossing is 0.9% NaCl, wat ongeveer 0.154 M is. Zoutoplossingen kunnen daardoor variëren van zeer verdund tot verzadigd, afhankelijk van de oplosbaarheid van het zout in het gebruikte oplosmiddel.

Eigenschappen van zoutoplossingen omvatten geleidbaarheid door de vrije ionen, en osmose die water transporteert door semipermeabele membranen. Colligatieve eigenschappen zoals kookpuntverhoging en vriespuntdaling zijn afhankelijk van de totale ionische deeltjes. Toepassingen zijn onder meer medische infusies (fysiologische zoutoplossing), voedselindustrie (conservering en smaak), laboratoriumwerk en waterbehandeling, waaronder desalination en elektrolyseprocessen.