Vastgoedhypotheken

Een vastgoedhypotheek is een financiële lening die volledig of grotendeels wordt beveiligd door onroerend goed, meestal een woning of een commercieel pand. Het onroerend goed dient als onderpand: bij wanbetaling kan de geldverstrekker het pand verkopen om de uitstaande lening terug te krijgen. De meeste hypotheken zijn bedoeld om de aankoop van vastgoed mogelijk te maken en vertrekken van een combinatie van aflossing en rente.

Vastgoedhypotheken komen zowel bij residentieel als bij commercieel vastgoed voor. Bij particulieren zijn de meest voorkomende vormen de annuïteitenhypotheek (met maandelijks vaste betaling die rente en aflossing combineert), de lineaire hypotheek (vaste aflossing per termijn en dalende rente) en de aflossingsvrije hypotheek (waarbij de aflossing tijdens de looptijd niet plaatsvindt, vaak in combinatie met andere zekerheden). Voor bedrijfs- of beleggingsvastgoed bestaan vergelijkbare constructies, meestal met hogere bedragen en strengere vereisten.

Belangrijke voorwaarden zijn onder meer de hoogte van de lening ten opzichte van de waarde van het pand (loan-to-value), de rentevaste periode, eventueel variabele rente, afsluit- en notaris kosten, en de mogelijkheid tot vervroegde aflossing. Banken en andere aanbieders toetsen inkomsten, kredietwaardigheid en de waarde van het onderpand via taxaties voordat zij een hypotheek verstrekken.

Het afsluitingsproces omvat meestal oriënterend advies, taxatie, beoordeling door de kredietgever, en notariële officiële overdracht en inschrijving bij het Kadaster. In de Nederlandse context is hypotheekrenteaftrek een relevante fiscale factor bij primair woningbezit, waarbij de regels in de loop der tijd zijn hervormd. Vastgoedhypotheken vallen onder toezicht van financiële toezichthouders zoals de AFM en DNB en onder passende consumentenbescherming.