Uitlaatgassen

Uitlaatgassen zijn de gassen en deeltjes die vrijkomen bij verbrandingsprocessen, zoals in voertuigen, schepen, woningen met verbrandingstoestellen en industriële installaties. De exacte samenstelling hangt af van het soort brandstof, de verbrandingstemperatuur en de gebruikte emissiebeperkende technologie. Veelvoorkomende componenten zijn CO2, koolmonoxide (CO), stikstofoxiden (NOx), zwaveloxiden (SO2), vluchtige organische stoffen (VOS) en fijn stof (PM10/PM2,5). Daarnaast kunnen waterdamp en overige bakken van oplosmiddelen voorkomen. Dieseluitstoot bevat meestal meer NOx en fijn stof dan benzineuitstoot, waar VOCs ook een rol spelen.

De uitstoot draagt bij aan zowel lokale luchtverontreiniging als globale klimaatverandering. CO2 is een belangrijk broeikasgas, terwijl NOx, SO2 en VOS bijdragen aan vorming van smog en ozon op leefniveau. Fijn stof kan ademhalings- en hart- en vaatziekten veroorzaken, vooral bij kwetsbare groepen zoals ouderen en kinderen. Langdurige blootstelling aan uitlaatgassen is een belangrijke publieke gezondheidszorg- en milieukwestie.

Regulering en technologie spelen een belangrijke rol bij het beperken van uitlaatgassen. In de Europese Unie stellen Euro-standaarden grenzen aan de emissies van voertuigen. Fabrikanten gebruiken emissie-reducerende systemen zoals katalytische converters, dieselroetfilters en SCR-systemen, en voertuigen ondergaan typegoedkeuring en periodieke keuringen. Monitoring vindt plaats via immobiliteit- en omgevingsevaluaties, en via handhaving op voertuigen en industrie.

Mitigatie richt zich op schonere brandstoffen, betere motorentechniek, aftertreatment en een verschuiving naar elektrische of waterstofaangedreven apparaten en voertuigen, evenals stedelijke maatregelen zoals lage-emissiezones en verbeterde openbaar vervoer.