UVbronnen

UVbronnen zijn bronnen die elektromagnetische straling in het ultraviolet bereik uitzenden. Ultraviolet straling ligt buiten het zichtbare spectrum voor mensen en wordt doorgaans onderverdeeld in UV-A (315-400 nm), UV-B (280-315 nm) en UV-C (100-280 nm). De zon is de belangrijkste natuurlijke UVbron. Veel industriële en medische toepassingen maken gebruik van kunstmatige UVbronnen, die verschillende golflengten en intensiteiten kunnen leveren.

Kunstmatige UVbronnen omvatten onder meer UV-C lampen (lage- en hoge-druk mercury lampen), UV-LEDs, excimer lampen en fluorescentielampen die UV-straling uitzenden of UV-straling omzetten in zichtbaar licht. De keuze voor een bron hangt af van de gewenste golflengte, vermogen, efficiëntie en toepassing. UV-C wordt vooral ingezet voor desinfectie en oppervlaktebehandeling, UV-A/UV-B in curing (uitharding) van coatings en lijm, en in bepaalde medische toepassingen zoals fototherapie.

Toepassingen van UVbronnen zijn onder meer disinfectie van water en oppervlakken, medische fototherapie (met name UV-B voor huidaandoeningen), polymeer- en inkt-uitharding, en fotopolymerisatie in industriële processen. In de landbouw wordt UV licht in gecontroleerde vormen toegepast om plantengroei en metabolisme te beïnvloeden.

Veiligheid is een essentieel aspect bij het gebruik van UVbronnen. Ultraviolet straling kan ogen en huid beschadigen; daarom is beschermende shielding, passende persoonlijke beschermingsmiddelen en beperking van blootstelling noodzakelijk. Richtlijnen en normen, zoals IEC 62471 en nationale arbeidsveiligheidsvoorschriften, bieden grenswaarden, testmethoden en aanbevelingen voor veilige omgang met UV-bronnen.