hogedruk

Hogedruk is een meteorologische term die verwijst naar een situatie waarin de atmosferische druk op een locatie hoger is dan in de omliggende gebieden. Een hogedrukgebied bevat een centrum van hoge druk, gemeten op zeeniveau in hectopascal (hPa). Een typische eigenschap van hogedruk is dat de lucht in de onderste atmosferische lagen afdaalt, wat de condensatie van waterdamp remt en bijdraagt aan stabiel, droog en vaak zonnig weer.

In het noordelijk halfrond draaien de luchtstromen rond een hogedrukgebied meestal met de klok mee en in het zuidelijk halfrond tegen de klok in. Door de dalende lucht is er minder bewolking en minder neerslag, waardoor periodes met helder weer en weinig wind kunnen optreden. Soms kunnen er ’s nachts fraaie mist of vorstvorming ontstaan bij radiatieve afkoeling. Hogedrukgebieden kunnen lang aanhouden en als een staart van stabiliteit fungeren, waardoor stormachtige fronten tijdelijk worden geblokkeerd en het weer langer ongewijzigd blijft.

Hogedruk kan verschillende vormen aannemen, van kleine lokale systemen tot grote expansieve gebieden die dagen tot weken aanhouden. Ze kunnen verruilen met lagedrukgebieden, waarmee wisselvallig weer en buien komen. Naast weerkunde spelen hogedrukverschijnselen ook een rol in luchtkwaliteit en temperatuurvariaties, vooral bij invallend koudere of warmere lucht en bij inversies in dalen.

In het dagelijks taalgebruik wordt de term vooral in weersverwachtingen gebruikt, maar ‘hogedruk’ kan ook verwijzen naar druksystemen in technologische of industriële contexten, afhankelijk van de sector.