UVblokering

UVblokering verwijst naar het verminderen of voorkomen van ultraviolet licht dat een oppervlak of de huid bereikt. Ultravioletstraling omvat UVA-licht (315–400 nm), UVB-licht (280–315 nm) en UVC-licht (100–280 nm). UVC wordt vrijwel volledig door de atmosfeer geabsorbeerd, maar UVA en UVB kunnen schadelijke effecten hebben bij langdurige blootstelling. Blokkering kan plaatsvinden door materialen, coatings, textiel en andere producten.

Materialen en coatings zijn veelvoorkomende vormen van UVblokking. Glas en beglazingslagen kunnen al een groot deel van UVC en UVB blokkeren; voor UVA is protection afhankelijk van het type glas en coating. Speciale UV-filterende glazen of coatings verhogen de mate van UVbescherming. Zonnebrillen met een UV-filterlabel zoals UV400 blokkeren doorgaans UVA- en UVB-straling tot 400 nm. Glas en kunststof lenzen (bijv. polycarbonaat) hebben vaak ingebouwde UV-blockering; aanvullende coatings kunnen de bescherming verbeteren. Kleur of tint bepaalt niet automatisch de UVbescherming zonder een label.

Textiel kan ook UVblokking bieden, gemeten als UPF (Ultraviolet Protection Factor). Een UPF van 50+ blokkeert meer dan 98% van de UV-straling. De bescherming hangt af van stofdichtheid, kleur, materiaal en natte toestand. Voor huidbescherming wordt ook zonnebrandcrème gebruikt, die chemische of fysieke barrières biedt tegen UVA en UVB; SPF geeft bescherming tegen UVB, UVA-bescherming kan met aanvullende ratings worden aangegeven.

Toepassingen omvatten brillenglazen, kleding, zonwering en schermen. Standaarden en etikettering helpen consumenten de hoeveelheid UVbescherming te beoordelen, bijvoorbeeld voor zonnebrillen en textiel. Langdurige blootstelling aan UV-straling vergroot het risico op huidkanker, huidveroudering en oogschade; juiste UVblokking verlaagt dit risico aanzienlijk.