oogschade

Oogschade is een algemene term voor beschadiging van een of beide ogen of van het visuele systeem, die het gezichtsvermogen kan beïnvloeden. De schade kan tijdelijk of permanent zijn en variëren van mild tot ernstig. Oogschade kan het gevolg zijn van lichamelijk trauma, ziekten of blootstelling aan schadelijke stoffen of straling.

Oorzaken en typen: traumatisch letsel zoals stoten, krassen of penetrerende verwondingen; chemische oogschade door zuren of alkaliën en thermische schade door heet materiaal; blootstelling aan ultraviolette straling, laserstraling of bestraling; ontstekingen en infecties zoals conjunctivitis en keratitis; en oogaandoeningen zoals netvliesloslating, glaucoom of cataract die het zicht kunnen beperken.

Symptomen en diagnose: plotselinge pijn, roodheid, tranen, verminderde visie, wazig zien of gevoeligheid voor licht; scherpe gezichtsveldverliezen of flitsen bij netvliesproblemen. De diagnose wordt gesteld door een oogarts en omvat meestal een uitgebreid oogonderzoek, visusmeting, een slit-lamponderzoek, tonometrie en funduscopie, vaak aangevuld met beeldvorming zoals OCT of fluoresceïne-angiografie.

Behandeling en preventie: behandeling is afhankelijk van de oorzaak en kan bestaan uit wondzorg na trauma, irrigatie bij chemische schade, ontstekingsremmende of antibiotische medicatie, en eventuele chirurgische ingrepen bij aandoeningen zoals netvliesloslating of cataract. Preventie omvat het dragen van beschermende brillen bij risicovolle werkzaamheden, zonbescherming tegen UV-straling, en regelmatige oogcontroles.

Prognose en beleid: de prognose hangt af van de oorzaak en snelle behandeling. Sommige vormen herstellen volledig, andere leiden tot blijvende visusvermindering of verlies. Het beheer van oogschade vereist vaak follow-up en, indien nodig, visuele rehabilitatie.