stoten

Stoten is a Dutch verb that centers on contact and impact. It is used for pushing or hitting against something, and for two objects colliding. The noun de stoot refers to a blow or shove, and the term can also be used metaphorically to indicate a sudden impact or setback.

Conjugation and usage: in the present tense, ik stoot, jij stoot, hij stoot; wij stoten, jullie stoten, zij stoten. The past tense is stootte (ik stootte, jij stootte, hij stootte; wij stootten; jullie stootten; zij stootten). The past participle is gestoten, used with hebben or zijn, as in "Hij heeft tegen de muur gestoten" or "De auto is tegen de muur gestoten." Stoten is typically used with a direction or object, for example "tegen de tafel stoten" or "tegen de muur stoten."

Stoten versus verwante werkwoorden: duwen conveys deliberate pushing with force, often without a collision, while botsen describes a collision between objects without a clear agent. Stoten emphasizes contact and impact and can be used in phrases such as "iemand tegen een deur stoten" (to bump someone into a door) or "een stevige stoot geven" (to give a strong shove). In figuratieve zin kan men spreken van een "stoot" aan iemands plannen, meaning a sudden setback or blow to plans.

Naast de werkwoordsvorm is de zelfstandige "stoot" veelgebruikt: "de stoot," "een scherpe stoot," of "een felle stoot." Stoten is algemeen in zowel alledaags taalgebruik als beschrijvende disciplines waar impact en contact een rol spelen.