Transfusieniveaus

Transfusieniveaus verwijzen naar de grenswaarden die artsen hanteren bij bloedtransfusies om te bepalen of en wanneer een patiënt een roodbloedceltransfusie ontvangt. Ze maken deel uit van het bredere concept van patiëntgebonden bloedbeheer (PBM) en zijn bedoeld om zuurstofvoorziening te waarborgen terwijl het transfusierisico en -verbruik worden beperkt.

De belangrijkste indeling is restrictief versus liberaal. Een restrictieve transfusiestrategie transfundeert doorgaans bij Hb-waarden van ongeveer 7 g/dL bij stabiele, niet-bleedende patiënten; een liberale aanpak bij Hb rond 8–9 g/dL of hoger in bepaalde hoog-risico‑groepen. Bij actieve bloedingen of hemodynamische instabiliteit kan de transfusie eerder overwogen worden, gebaseerd op klinische tekenen zoals verminderde weefselperfusie in plaats van Hb alleen.

Bewezen bewijs laat zien dat een restrictieve aanpak bij veel patiënten vergelijkbare of betere uitkomsten oplevert dan een liberale aanpak. In ICU-patiënten werd vaak geen nadelig effect gezien van een restrictieve strategie. Richtlijnen variëren per context, maar veel nationale en internationale aanbevelingen ondersteunen restrictieve thresholds bij stabiele patiënten, met aanpassingen voor patiënten met ernstige cardiovasculaire aandoeningen of andere hoogrisicogroepen waarbij Hb-drempels van 8 g/dL of hoger worden overwogen.

Praktische toepassing en overwegingen: Hb-niveaus alleen geven geen volledig beeld; klinische toestand, bloedverlies en zuurstoflevering zijn cruciaal. PBM-programma’s richten zich op het behandelen van ijzerdeficiëntie, minimaliseren van bloedafname (flebotomie) en het toepassen van bloedbesparende technieken om transfusies te verminderen.