Rugbewegingen

Rugbewegingen verwijzen naar alle bewegingen die de wervelkolom mogelijk maken. De belangrijkste bewegingen zijn flexie (voorover buigen), extensie (achterover strekken), lateroflexie (zijwaarts buigen) en rotatie (draaien). Deze bewegingen komen voor in de verschillende delen van de wervelkolom: cervicale, thoracale en lumbale wervelkolom. De bewegingen worden mogelijk gemaakt door de tussenwervelschijven, facetgewrichten en aanhechtingen van rug- en rompspieren; ook het bekken en de heupen spelen een rol bij gepaarde bewegingen.

De omvang van rugbewegingen wordt aangeduid als de bewegingsuitslag (ROM). ROM varieert met leeftijd, conditie en gezondheid van de wervelkolom; beperkingen kunnen optreden door pijn, letsel of degeneratieve aandoeningen. In klinische en sportieve contexten wordt ROM vaak gemeten om functioneren te volgen.

In training en revalidatie worden rugbewegingen gebruikt om kracht en stabiliteit van de achterste romp te verbeteren. Belangrijke spiergroepen zijn de erector spinae, multifidi en de heup- en bilspieren. Oefeningen richten zich op flexie-, extensie-, rotatie- en lateroflexiebewegingen en op gecontroleerde bewegingen met een neutrale wervelkolom. Voorbeelden zijn rugextensies en bridges; het opbouwen van ROM gebeurt geleidelijk en met aandacht voor techniek.

Rugbewegingen zijn ook van belang bij dagelijks handelen en sport. Een onjuiste uitvoering of overbelasting kan rugklachten veroorzaken. Algemeen advies is onder meer een goede warming-up, geleidelijke belasting, het behouden van een neutrale wervelkolom en bij aanhoudende pijn professioneel advies inwinnen.