Rastergeörienteerd

Rastergeörienteerd verwijst naar een werkwijze, structuur of systeem dat is geoptimaliseerd voor rastergegevens in geografische informatiesystemen (GIS) en in beeldverwerking. In een rastermodel worden gegevens opgeslagen als een regelmatige grid van cellen (pixels). Elke cel vertegenwoordigt een gebiedsperceel en draagt een waarde die een variabele beschrijft, zoals hoogte, temperatuur of landgebruik. De resolutie, de afmeting van een cel, bepaalt het detailniveau en de hoeveelheid opslag en rekenkracht die nodig is; hogere resolutie levert meer detail maar vereist meer ruimte. Elk raster heeft een georeferentie met een coördinaatsysteem zodat de cellen correleren met echte locaties.

Rastergeörienteerde systemen ondersteunen bewerkingen en analyses zoals rasteralgebra, buurtoperaties, reclassificatie en resampling. Data worden vaak herleid of omgezet tussen verschillende resoluties. Deze benadering is vooral geschikt voor beeld- en sensordata, zoals satelliet- en luchtfoto’s, hoogte- en temperatuurdata, en voor continue variabelen in milieumodellering.

Voordelen:

- Eenvoudige representatie van continue variabelen; geschikt voor pixelgewijze berekeningen.

- Sterke compatibiliteit met beeldgegevens en rasterbibliotheken zoals GDAL.

Nadelen:

- Grote opslagbehoefte bij hoge resolutie; afhankelijkheid van gekozen celgrootte.

- Minder nauwkeurig voor discrete objecten en complexere vectorgeometrieën.

Rastergeörienteerd denken is vaak de voorkeursbenadering wanneer rasterdata centraal staan of wanneer beeldverwerking en klimatologische modellering essentieel zijn. In GIS-workflows wordt vaak een combinatie van raster- en vectoranalyse toegepast.