Persoonsidentificatie

Persoonsidentificatie is het proces waarbij de identiteit van een persoon wordt vastgesteld en geverifieerd. Dit kan aan de hand van officiële documenten (zoals een identiteitskaart, paspoort of rijbewijs), maar ook op basis van biometrische kenmerken of andere identificatiemiddelen. Het doel is zekerheid te bieden over wie iemand is en om veilige toegang tot diensten, transacties en locaties te waarborgen.

Methoden zijn doorgaans onderverdeeld in drie categorieën: iets wat iemand weet (wachtwoord of pincode), iets wat iemand heeft (een identiteitsdocument, tokens of elektronische sleutels) en iets wat iemand is (biometrische kenmerken zoals gezichts- of vingerafdruk). In de praktijk worden factoren vaak gecombineerd voor versterkte verificatie, bijvoorbeeld bij multi-factor authenticatie.

Toepassingsgebieden zijn onder meer de publieke sector, financiële instellingen en online platforms. Overheidsdiensten maken gebruik van identiteitsdocumenten en digitale identificatie, zoals DigiD in Nederland; voor reizen en grenscontrole spelen documenten en biometrische controles een rol. Met digitale transitie ontstaan bovendien online identificatieplatforms die toegang tot meerdere diensten kunnen faciliteren.

Technologie en regelgeving vormen de kern van persosnsidentificatie. Belangrijke elementen zijn identiteitsdocumenten, biometrische gegevens en digitale identiteitsdiensten. In de Europese Unie regelt eIDAS elektronische identificatie en vertrouwensdiensten, terwijl de AVG/GDPR de verwerking van persoonsgegevens regelt en privacy waarborgt.

Uitdagingen en risico's zijn onder meer identiteitsdiefstal, fraude met documenten en phishing, alsook bredere zorgen over privacy en toezicht. Organisaties zijn verplicht tot adequate beveiliging, beperking van verzamelingen van data en heldere verantwoording aan wet- en regelgeving.