Patiëntentevredenheid

Patiëntentevredenheid is een begrip uit de gezondheidszorg dat de mate aangeeft waarin patiënten tevreden zijn met de zorg die zij ontvangen. Het gaat niet uitsluitend om medische uitkomsten, maar vooral om de ervaren kwaliteit van interacties met zorgverleners, de duidelijkheid van informatie, de toegankelijkheid van diensten en de faciliteiten waarin zorg plaatsvindt. Patiëntentevredenheid wordt beschouwd als een belangrijke kwaliteitsindicator die invloed kan hebben op naleving van behandelingen, terugkerende bezoeken en de algehele beleving van de zorg.

Meetmethoden: Patiëntentevredenheid wordt doorgaans gemeten met gestructureerde enquêtes of interviews. Instrumenten gebruiken vaak Likert-schalen om aspecten als communicatie, empathie, wachttijden, informatievoorziening en privacy te evalueren. Daarnaast bestaan systemen voor patiënt-ervaringen op nationaal of lokaal niveau voor benchmarking en kwaliteitsverbetering. Soms worden ook patiënt-gerapporteerde uitkomsten (PROMs) onderscheiden van ervaringen (PREMs).

Factoren die tevredenheid beïnvloeden zijn onder meer communicatie en gedeelde besluitvorming, begrip van behandelverwachtingen, pijn- en symptoombeheer, logistieke aspecten zoals planning en wachttijden, de fysieke omgeving en respectvolle behandeling. Culturele achtergrond, taalvaardigheid en gezondheidstoestand kunnen de beoordelingen beïnvloeden.

Beperkingen en gebruik: Organisaties gebruiken patiëntentevredenheid om zorgprocessen te verbeteren en verantwoording af te leggen. Echter, tevredenheid is subjectief en kan misleiden als indicator voor veiligheid of effectiviteit. Bias, respondentenkenmerken en culturele interpretaties kunnen resultaten beïnvloeden; daarom wordt zij meestal aangevuld met klinische en operationele indicatoren.