Oorstructuren

Oorstructuren verwijzen naar de anatomische onderdelen van het oor die verantwoordelijk zijn voor gehoor en evenwicht. Ze worden over het algemeen onderverdeeld in drie delen: buitenoor, middenoor en binnenoor.

Het buitenoor bestaat uit de oorschelp (pinna) en de gehoorgang. Het uiteinde daarvan is het trommelvlies (tympanisch membraan), dat trilt wanneer geluidsgolven het oor bereiken. Deze structuur vangt geluid op en leidt het verder naar het middenoor.

Het middenoor bevat een trommelholte met drie gehoorbeentjes: malleus (hamer), incus (aambeeld) en stapes (stijgbeugel). Deze beentjes vormen een keten die trillingen versterkt en doorgeeft aan het binnenoor. De buis van Eustachius (tuba auditiva) ventileert en reguleert de luchtdruk tussen het middenoor en de keelholte. Functies van het middenoor zijn het overbrengen en versterken van geluid en het handhaven van een evenwichtige drukomstandigheden.

Het binnenoor bevat de botte labyrint met het slakkenhuis (cochlea), het vestibulum en de halfcirkelvormige kanalen. In het slakkenhuis bevindt zich het orgaan van Corti met haarcellen die geluidstrillingen omzetten in zenuwsignalen. De gehoornerve (CN VIII) voert deze signalen naar de hersenen. Het vestibulair systeem in het binnenoor registreert hoofdbewegingen en baanconstante, wat verantwoordelijk is voor evenwicht en ruimtelijke orientatie.

Samengevat leveren de oorstructuren de anatomische basis voor gehoor en balans. Verstoring van een van deze delen kan leiden tot gehoorstoornissen, ontstekingen en balansproblemen.