Nietvoorgeschreven

Nietvoorgeschreven is een term uit het Nederlands die verwijst naar medicijnen of gezondheidsproducten die zonder recept door een apotheek of winkel verkregen kunnen worden. Het contrasteert met medicijnen die uitsluitend op voorschrift van een arts of andere zorgverlener verkrijgbaar zijn. In veel landen, waaronder Nederland, vallen niet op recept verkrijgbare medicijnen onder de categorieën “niet op recept” of OTC (over-the-counter).

Tot niet voorgeschreven medicijnen gerekend meestal OTC-middelen en sommige zelfzorgproducten. Voorbeelden zijn paracetamol of ibuprofen in gangbare doseringen, hoest- en verkoudheidsmiddelen, maagzuurremmers, antacida, bepaalde huid- en neptincturen, vitamines en mineralen, zonnebrandmiddelen en andere verzorgingsproducten. Ook al is er geen doktersrecept nodig, deze producten dragen vaak duidelijke aanwijzingen op de verpakking over dosering, gebruiksduur en waarschuwingsinformatie.

Veiligheid en gebruik: ook bij niet voorgeschreven middelen geldt dat ze veilig, doelgericht en volgens de bijsluiter gebruikt moeten worden. Houd rekening met leeftijd, zwangerschap of borstvoeding, lever- en nierfuncties, en mogelijke interacties met andere medicijnen of gezondheidsproducten. Raadpleeg een apotheker of arts als symptomen aanhouden, verergeren of terugkerend voorkomen.

Regulering en beleid: de verkoop van niet op recept verkrijgbare medicijnen is onderworpen aan nationale en EU-regelgeving die vereisten stelt aan labeling, waarschuwingen en doseringen. Apothekers kunnen advies geven over passend gebruik en mogelijke risico’s. Niet voorgeschreven middelen zijn geen vervanging voor medisch advies bij ernstige of aanhoudende klachten.

Zie ook: over-the-counter, zelfzorg, farmacologische regelgeving.