NTSCstandaard

NTSCstandaard, ook wel NTSC genoemd, is een analoge televisie-encodingstandaard ontwikkeld door de National Television System Committee en in de Verenigde Staten ingevoerd. De standaard regelt onder meer het beeld- en geluidssignaal, inclusief het aantal scanlijnen, framesnelheid en de manier van kleurcodering, met als doel een gemeenschappelijke signaalstructuur voor televisie-uitzendingen.

Technisch gezien gebruikt NTSC 525 lijnen per beeld en een interlaced weergave van 60 velden per seconde, wat neerkomt op circa 29,97 frames per seconde. De zichtbaar te tonen lijnen liggen ongeveer op 480. De oorspronkelijke beeldverhouding was 4:3; later werd 16:9 mogelijk via letterboxing of anamorf.

Kleurcodering gebeurt via het YIQ-model en een chrominantie-subcarrier van circa 3,579545 MHz. De kleurinformatie wordt gemoduleerd in twee quadratuurcomponenten, I en Q, naast de luminantie Y, en samengebracht in het composite-signaal. Een colorburst-signaal op de eerste scanlijn zorgt voor synchronisatie en correcte kleurweergave. Het audiosignaal werd via een FM-subcarrier naast het video-signaal geplaatst op ongeveer 4,5 MHz.

Er bestaan varianten zoals NTSC-M (Noord-Amerika), NTSC-J (Japan) en NTSC-4.43 (gebruik in enkele regio’s die NTSC-video met een 4,43 MHz-subcarrier vereisen). NTSC vormt de klassieke analoge basis voor veel televisiesystemen wereldwijd, maar is sinds de opkomst van digitale uitzendingen grotendeels vervangen door digitale standaarden zoals ATSC in Noord-Amerika en ISDB-T of DVB in andere regio’s. NTSC blijft echter in gebruik in sommige apparaten en voor compatibiliteit met oudere media.